'Geluk is als je voor elkaar een beetje transparant wordt.'
~Huub Oosterhuis, Nederlands theoloog, dichter en priester
Waar ik over nadenk is, in hoeverre ik wil vertellen over mijn werk.
Er is namelijk enorm veel over te vertellen. Het verhaal er achter
is alleen nogal heftig en persoonlijk. Net als mijn drive overigens.
Het is een brandend gevoel van noodzaak wat ik voel om vorm
te geven aan de dingen die ik heb meegemaakt. Het omzetten
ervan in iets wat beter te verdragen is en het op die manier
een plek geven is iets waar ik naar verlang. Toch wil ik ook
graag werk gaan maken wat niet zo geladen is. Kan dat wel
samen met elkaar? Waarom zou ik uberhaupt aandacht voor
mijn werk willen? Er komen veel van die vragen omhoog bij me..
Is het niet verstandiger om dat los te laten? Gewoon te beginnen?
Toen ik laatst door mijn oudere werk ging, ontdekte ik tot mijn
eigen schrik een nogal pijnlijk overkoepelend thema. Zolang ik
nog niet veel “nieuw” werk kan laten zien, is dat dus wat er is.
Wil ik zoveel wel laten zien of is het wijzer als ik het allemaal
wat technischer en wat oppervlakkiger hou? Tot nu heb ik
bovengemiddeld veel “rock en roll” in mijn leven gehad.
Nog steeds leef ik -onbedoeld- een heftig leven.
Wat daaruit wil ik op deze plek delen?